έγινε η απώλεια συνήθειά μας..

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι.
Το πες και το έκανες.
Δεν άντεξε άλλο η σαράβαλη καρδιά σου.
Και η δική μας μεγάλωσε, έκλαψε, και αγάπησε μαζί σου.
Μαζί σου ταξιδέψαμε το γύρο της μέρας σε 80 κόσμους.
Και ακόμα περιμένουμε εκείνο το σκύλο από την κόλαση.
Κι αν κάποτε ξεχάσαμε, οι στίχοι σου υπάρχουν μέσα μας.
Πάντα επιστρέφουν σαν τις μνήμες του νερού.
Είναι όμως που όλα ήρθαν αργά.
Και τώρα πρέπει να γίνει η απώλεια συνήθειά μας..